ΓΛΥΚΑ
"Ο έρωτας ακούει στο όνομά σου", τραγούδησε ο Πλούταρχος και εγώ το τραγουδώ σε ό,τι είδος γλυκού συναντήσω.
Κακά τα ψέματα, το γλυκό είναι και ΠΡΕΠΕΙ να είναι η ωδή στο φαγητό. Και θα μου πεις τώρα εσύ, ναι οκ, δουλειά δεν είχε ο γάιδαρος γλυκό θα κάτσει να φτιάξει.
Σκέψου όμως, φίλε μου, εκείνες τις μεταμεσονύχτιες λιγούρες, που ανοίγεις το ψυγείο και τρως ο,τι σοκολάτα υπάρχει (δε πα να 'ναι και με λικέρ, άμα σου μπει η ιδέα του γλυκού θα φας και τρουφίτσα σκέτη, φοιτητές είμαστε και κυρίως άνθρωποι, πίστεψέ μας ΞΕΡΟΥΜΕ... ),
που ξυπνάει το πρωί το αδέρφι σου ( σιγά μην έχεις και σχέση, συνταγές θα έψαχνες νομίζεις) και σε ρωτάει πού είναι οι σοκολάτες και εσύ κοιτάς με το ύφος του χάνου, προσπαθώντας (μάταια) να πείσεις τον κόσμο ότι δεν τις έφαγες εσύ ή ότι ένα γιγάντιο ρακούν μπήκε στο σπίτι και τα έφαγε ( αν είσαι fan των F.R.I.E.N.D.S την έχεις ακούσει πολλές φορές αυτή την ατάκα, αχ γλυκέ μας Joey Tribbiani...).
Και εμείς θα σε πάμε ένα βήμα παραπέρα, ξεκινάς να φτιάξεις γλυκό και ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ, ω Θεέ πώς έγινε αυτό, δεν έχεις ζάχαρη (άκου τώρα ατυχία) και ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ εδώ και καιρό κοιτάς τον/την γείτονα/γειτόνισσα απέναντι, τι πιο απλό από το να πας να ζητήσεις ζάχαρη; (τώρα άμα δεν θες ζάχαρη ζήτα μπισκότα, τι να σου πω). Και όταν τελειώσεις, να κεράσεις και γλυκάκι βεβαίως βεβαίως.
Εμείς θα στα λέμε όλα;
Και αν θες να το φτάσουμε στα άκρα, έστω ότι έχεις σχέση (γελάει ο κόσμος, ξέρω, ξέρω) τι πιο ωραίο από το ετοιμάσεις εσύ στο αμόρε σου (ξέρω, ξέρω) ένα όμορφο και απολαυστικό γλυκό; Πίστεψέ με, όλοι εκτιμούν το γλυκό, ΟΛΟΙ. Αν δεν το εκτιμήσει, φίλε τρέχα μακριά!
Κακά τα ψέματα, το γλυκό είναι και ΠΡΕΠΕΙ να είναι η ωδή στο φαγητό. Και θα μου πεις τώρα εσύ, ναι οκ, δουλειά δεν είχε ο γάιδαρος γλυκό θα κάτσει να φτιάξει.
Σκέψου όμως, φίλε μου, εκείνες τις μεταμεσονύχτιες λιγούρες, που ανοίγεις το ψυγείο και τρως ο,τι σοκολάτα υπάρχει (δε πα να 'ναι και με λικέρ, άμα σου μπει η ιδέα του γλυκού θα φας και τρουφίτσα σκέτη, φοιτητές είμαστε και κυρίως άνθρωποι, πίστεψέ μας ΞΕΡΟΥΜΕ... ),
που ξυπνάει το πρωί το αδέρφι σου ( σιγά μην έχεις και σχέση, συνταγές θα έψαχνες νομίζεις) και σε ρωτάει πού είναι οι σοκολάτες και εσύ κοιτάς με το ύφος του χάνου, προσπαθώντας (μάταια) να πείσεις τον κόσμο ότι δεν τις έφαγες εσύ ή ότι ένα γιγάντιο ρακούν μπήκε στο σπίτι και τα έφαγε ( αν είσαι fan των F.R.I.E.N.D.S την έχεις ακούσει πολλές φορές αυτή την ατάκα, αχ γλυκέ μας Joey Tribbiani...).
Και εμείς θα σε πάμε ένα βήμα παραπέρα, ξεκινάς να φτιάξεις γλυκό και ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ, ω Θεέ πώς έγινε αυτό, δεν έχεις ζάχαρη (άκου τώρα ατυχία) και ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ εδώ και καιρό κοιτάς τον/την γείτονα/γειτόνισσα απέναντι, τι πιο απλό από το να πας να ζητήσεις ζάχαρη; (τώρα άμα δεν θες ζάχαρη ζήτα μπισκότα, τι να σου πω). Και όταν τελειώσεις, να κεράσεις και γλυκάκι βεβαίως βεβαίως.
Εμείς θα στα λέμε όλα;
Και αν θες να το φτάσουμε στα άκρα, έστω ότι έχεις σχέση (γελάει ο κόσμος, ξέρω, ξέρω) τι πιο ωραίο από το ετοιμάσεις εσύ στο αμόρε σου (ξέρω, ξέρω) ένα όμορφο και απολαυστικό γλυκό; Πίστεψέ με, όλοι εκτιμούν το γλυκό, ΟΛΟΙ. Αν δεν το εκτιμήσει, φίλε τρέχα μακριά!